در سوره ی هود آیه ی 6 می خوانیم (( هیچ جنبده ای در زمین نیست مگر اینکه روزی آن برخداست ))

با توجه به آیه ی شریفه این سوال مطرح می شود که چرا در دنیای کنونی و در طول تاریخ گروهی از گرسنگی مرده و می میرند ؟ آیا روزی آنها تامین نشده است ؟

در پاسخ این سوال باید به این نکات توجه کرد ؟

اولا : تامین و تضمین روزی به این معنی نیست که آن را برای انسان عاقل باشعور فراهم ساخته ، به در خانه اش بفرستند ، یا لقمه کنند و در دهانش بگذارند ، بلکه زمینه ها فراهم شده است ، و تلاش و کوشش انسان شرط تحقق و به فعلیت رسیدن این زمین هاست ، حتی مریم علیها السلام در آن شرائط سخت وضع حمل در آن بیابان خاموش که خداوند روزیش را به صورت خرمای تازه برشاخسار نخلی که در آن بیابان بود ظاهر ساخت مامور شد حرکتی کند و مخاطب به جمله (( تو ای مریم تکانی به این درخت بده تا رطب تازه بر تو فرو ریزد گردید ..)) .

ثانیا : اگر انسان هایی در گذشته و حال ، غصب حقوق دیگران کنند و روزیهای آنها را به ظلم از آنها بگیرند دلیل بر عدم تامین روزی از ناحیه ی خدا نیست و به تعبیر دیگر ، علاوه بر مساله تلاش و کوشش ، وجود عدالت اجتماعی نیز شرط تقسیم عادلانه روزیهایست و اگر گفته شود : خداوند چرا جلو ظلم ظالمین را نمی گیرد ؟ می گوییم : اساس زندگی بشر بر آزادی اراده است تا همگی آزمایش شوند نه اجبار و اکراه ، و گرنه تکاملی صورت نخواهد گرفت .

ثالثا : منابع زیادی برای تغذیه انسانها در همین کره خاکی وجود دارد که باید با هوش و درایت آنها را کشف و به کار گرفت و اگر انسان در این زمینه کوتاهی کند مقصر خود اوست .

ما نباید فراموش کنیم مناطقی از آفریقا که مردمش از گرسنگی می میرند بعضا از غنی ترین مناطق جهان است ولی عوامل ویرانگر که در بالا به آن اشاره شده آنها را به این روز سیاه انداخته اند .

منبع : عقائد اهل سنت ، تالیف د کتر مجد مکی با ترجمه : فیض محمد بلوچ ، ج 3 ، ص 702-703.