عبرت ها و پندها از مقطع نسب ، ولادت و دوران شیرخوارگی پیامبر صلی الله علیه و سلم

از این مقطع از زندگی پیامبر صلی الله علیه و سلم اصول و پندهای مهمی برگرفته می شوند که به اجمال عبارتند از :

1- تصادفی نیست که پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم یتیم متولد می شود و سپس هم مدت زیادی طول نمی کشد که پدر بزرگ و مادر خود را نیز از دست می دهد و در نتیجه ، دوران اولیه ی زندگی خویش را به دور از توجه پدر و محروم از عطوفت و مهر مادر آغاز می کند . به تحقیق خداوند این آغاز را بنا بر حکمت هایی آشکار و تابناک برای رسول خویش برگزیده که شاید از مهم ترین آن حکمت ها ، این باشد که دیگر برای بیهوده گویان راهی باقی نماند که در دل و درون مردم شک و گمان اندازند که محمد صلی الله علیه و سلم ، دعوت و رسالت خود را از همان دوران کودکی با آموزش و راهنمایی پدر و پدر بزرگ خویش با خود به همراه آورد و چرا چنین نباشد در حالی که پدر بزرگش رئیس و بزرگ قوم خود بود و غذا دادن و آب دادن به حاجیان در دست او بود وطبیعی هم هست که پدر بزرگ ، نوه اش را و یا پدر ، پسرش را بر اساسی تربیت نماید که این میراث را در نسل او حفظ کند .

در حقیقت حکمت خداوند چنین اقتضا کرد که راهی بر بیهوده گویان برای القای امثال این شک و شبهه ها باز نماند و از همین رو ، رسول خود را در محیطی دور از تربیت پدر و مادر و پدر بزرگش بار آورد و حتی در مورد دوران اولیه ی کودکی او هم ، خداوند عزوجل چنان اراده کرد که وی آن را در بادیه ی بنی سعد و به دور از تمام افراد خانواده اش سپری کند.

و این گونه حکمت خداوند خواست که پیامبرش یتیم بزرگ شود و تنها توجه و عنایت خود خداوند سرپرست و مواظب و یاور او باشد و او از آغوشی که وی را بنوازد دور و از مال و ثروتی که به راحتی و رفاه او بیفزاید محروم باشد تا نفسش به شکوه مال و جاه تمایل پیدا نکند و تا تحت تاثیر ریاست و مقام و منصب اطرافیانش هم قرار نگیرد و در نتیجه ی این ، مردم ، قداست نبوت را با مقام و جاه دنیایی درهم نیامیزند و گمان نکنند که او نبوت را برای رسیدن به جاه و مال و مقام دنیایی جعل کرده و برساخته است .

2- راویان سیره ی نبوی اتفاق نظر دارند که محیط محل سکونت حلیمه ی سعدیه ، بعد از آن که خشک و بی آب و علف بود ، تبدیل به مکانی خرم و سرسبز شد و پستان ماده شتر پیر او ، بعد از آن که خشکیده بود و قطره ای شیر بیرون نمی داد ، پر از شیر شد که همه ی این ها بر شان والا و منزلت بلند پیامبر صلی الله علیه و سلم در نزد پروردگار خودش حتی در آن هنگام هم که کودکی خردسال مانند سایر کودکان بود دلالت دارد زیرا در واقع ، یکی از بارزترین مظاهر گرامیداشت پیامبر صلی الله علیه و سلم از جانب خداوند ، این بود که به سبب وی خانواده ی حلیمه ی سعدیه را که مفتخر به شیر دادن او بود گرامی داشت و البته این موضوع هیچ شگفت انگیز و غریب هم نیست زیرا شریعت اسلامیمان به ما یاد داده است که در هنگام بی بارانی ، به برکت افراد صالح و نیکوکار از مردم و از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و سلم از خداوند طلب باران کنیم به امید آن که خداوند دعایمان را اجابت فرماید . حال اگر مکانی به حضور پیامبر صلی الله علیه و سلم تشرف و افتخار یابد آن هم در حالی که وی کودکی شیرخواره بود که در آغوش حلیمه آرام گرفته و پستان وی را به دهان گرفته بود وضع چگونه باید باشد ؟! در حقیقت ، باید که سبب بودن پیامبر صلی الله علیه و سلم برای سرسبز شدن زمین خشک اطراف خودش ، رساتر و کاراتر از سبب بودن باران و چشمه های زمین باشد و مادامی که همه ی این ها در دست خداوند بوده و تنها او مسبب تمام سبب هاست پس شایسته تر در مورد پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم آن است که در مقدمه ی اسباب برکت و گرامیداشت الهی قرار گیرد چرا که او به صراحت کلام خداوند متعال رحمت خداوند به سوی تمام مردم است

منبع : فقه السیره ، تالیف دکتر  محمد سعید رمضان البوطی با ترجمه صلاح الدین توحیدی ، ص 82-85.