موضوع ما در مورد جشن میلاد پیامبر صلی الله علیه و سلم است که آیا مشروع است یا غیر مشروع ؟

در جواب ابتدا باید اصولی اسلامی را ذکر کنم : اصل اول که محور همه ی این اصول است اینکه نمک های سرزمین یعنی علماء بایستی نقش اساسی خود در جامعه را بشناسند که نقش اساسی آنها محافظت از دین است و مهمترین نوع صیانت ، جلوگیری از تسلط ستمگران بر جامعه می باشد  به همین خاطر اسلام ، حمزه را سید الشهداء نامید و همچنین مردی که جلو حاکم ستمگر برخاسته و او را نصیحت کرده و توسط حاکم کشته شود بنابراین یکی از علماء حاکمی را خطاب قرار داده و می گوید : شما بر مردم و ما بر شما حکومت می کنیم در حقیقت این نقش علماست و هرگاه علما به این وظیفه ی خود عمل کردند ، کشورها را از آلودگیها پاک و منزه می سازند و لذا در منازعات فرعی دینی باقی نمی مانیم . 

مساله دوم : احکام شرع دو نوعند : ظنی الدلالة و قطعی الدلالة ، که اغلب احکام ظنی الدلالة می باشند و هدف الله متعال هم این بوده است که برای بندگان توسع ایجاد کند تا شریعت اسلامی برای هر زمان و مکانی کاربرد و مناسبت داشته باشد 

اصل دیگر اینکه منکَر بد دانسته نخواهد شد و ما بر فاعلش ایراد نمی گیریم ، مگر اینکه آن امر در همه ی مذاهب بد و منکَر باشد .

اصل دیگر اینکه هر کس ، کمتر بداند ، بیشتر اعتراض خواهد کرد .

و اصل اساسی دیگر اینکه ما باید برای این امت ، در پی یافتن احکام سهل و آسان باشیم نه اینکه هدفمان سخت گیری کردن بر آنها باشد و روش پیامبر صلی الله علیه و سلم هم اینگونه بوده است و به همین خاطر امام نووی رحمه الله که از شارحان صحیح مسلم است می گوید : فقه یعنی رخصت و آسان گیریهای شرعی که توسط عالم بیان می شود و الا سختگیری را هر کسی به خوبی می داند . با این مقدمه می خواهیم در مورد مشروعیت جشن میلاد پیامبر صلی الله علیه و سلم سخن بگوییم : آیات قرآن و احادیث نبوی در این زمینه وجود دارد که دال بر جواز این احتفال است از جمله ی این نصوص آیاتی که در سوره ی یونس آمده است : (( بگو به فضل و رحمت خداست که ( مومنان ) باید شاد شوند و این از هر چه گرد می آورند بهتر است )) و دو نوع شادی داریم : شادی حرام و شادی حلال . شادی حرام مربوط به امورات دنیاست، خداوند متعال در اواخر سوره ی قصص می فرمایند : شادی مکن که خداوند شادی کنندگان را دوست نمی دارد )) ، اما شادی مباح اینکه ما به خاطر فضل و رحمت خداوند شادی کنیم ، همانگونه که در سوره ی یونس آمده است .

ابن عباس دانشمند و فقیه امت ،کسی که پیامبر صلی الله علیه و سلم برایش دعا کرد که خدایا او را در دین دانا بگردان و تاویل را به او بیاموز ، ایشان می فرمایند : منظور از فضل خداوند علم و رحمت خداوند ، رسول الله صلی الله علیه و سلم می باشد ، بر اساس مصداق این آیه که خداوند متعال فرموده است :(( و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم )).و وقتی در کلام نفی و استثنا باشد ، حصر را می رساند یعنی بعثت پیامبر صلی الله علیه و سلم منحصر است در رحمت بودنش برای جهانیان . 

همچنین وقتی از رسول الله صلی الله علیه و سلم در مورد علت روزه گرفتنش در روز دوشنبه پرسیدند : فرمودند : چون در این روز متولد شده ام و لذا به خاطر شادی کردن به ولادتش روزه گرفته است . و رسول علیه الصلاه و السلام بعد از بعثت بجای خود ذبح کرد در حالی که می دانست پدر بزرگش عبدالمطلب به هنگام ولادتش به خاطر او ذبح کرده بود و رسول الله صلی الله علیه و سلم برای ما سنت قرار نداده اند که به هنگام بزرگ سالیمان ذبح انجام دهیم و لذا این کار پیامبر صلی الله علیه و سلم اشاره دارد به شادی کردن به مناسبت تولدش و محبت پیامبر صلی الله علیه و سلم اقتضا میکند که بزرگداشت پیامبر صلی الله علیه و سلم را در یک روز خلاصه ننماییم بلکه در هر زمان با سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم زندگی کنیم (( بگو اگر خدا را دوست داریداز من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما بر شما ببخشاید))، لذا هر تجمعی که به خاطر خدا و ذکر الله و احیا سنت و مدح پیامبر صلی الله علیه و سلم باشد ، مشروع است در صورتی که خالی از محرمات باشد و هر اجتماعی که در آن محرمات انجام گیرد حتی اگر همراه با تلاوت قرآن باشد ، حرام است .