داستان زیر اقتباسی است از گفتار رسول خدا صلی الله علیه و سلم ، برای مشاهده ی اصل حدیث به آدرس زیر مراجعه فرمایید : صحیح البخاری ، كتاب احادیث الانبیاء ، باب ما ذكر عن بنی اسرائیل ، رقم 3451 و صحیح مسلم ، كتاب المساقاة ، باب فضل انظار المعسر ، رقم 1560، ج968/3

شغل ابراهیم تجارت است   و بیشتر تجار شهر او را می شناسند و سعی می کنند با او معامله کنند زیرا او در خرید وفروش سختگیر نیست و همیشه خوشبین و متبسم است ، خشمگین نمی شود و همه را دوست می دارد ، اگر ثروتمندی نتواند بدهی خود را پرداخت کند به او مهلت می دهد و از بدهی بدهکاران نیازمند گذشت می نماید . زیرا او خدا را بیشتر از مال دوست می دارد و خوش اخلاقی را بر ثروت ترجیح می دهد .  

با این وجود ، ابراهیم اشتباهاتی نیز دارد در انجام عبادات به مقدار کم بسنده می نماید ، به ملاقات دیگران نمی رود و در شادیها و خوشحالیهای آنها شرکت نمی کند .

ابراهیم خود به اشتباهاتش اعتراف داشت و همیشه دعا می کرد که خداوند او را توفیق دهد که بتواند نواقص خود را اصلاح نماید اما سستی و کسالت مانع این می شد که بتواند کاری را انجام دهد تا اینکه به بستر مرگ افتاد .

فرشته ی مرگ بر سر بالین ابراهیم حاضر شد  . به ابراهیم نظری افکند و گفت : ای ابراهیم آیا زندگیت را با انجام کارهای نیک سپری کرده ای ؟ ابراهیم گفت : نمی دانم . فرشته گفت : گذشته ات را بیاد بیاور . ابراهیم آهی کشید و گفت : فکر نمیکنم در زندگی دنیا کار نیکی را انجام داده باشم من شخصی تجارت پیشه بودم با مردم معامله می کردم از آنها می خریدم و به آنها می فروختم اما هر گز در معاملاتم سختگیری نمی کردم  اگر ازشخص ثروتمندی طلب داشتم به او مهلت می دادم تا هرگاه که توانست طلب مرا پرداخت کند و اگر شخص نیازمندی بدهکار من می شد و نمی توانست بدهی خود را پرداخت نماید من از او گذشت می کردم و بدهیش را می بخشیدم... .

فرشته ی مرگ گفت : ای ابراهیم همه ی این کارها نیک بوده و تو در زندگی شخص نیکوکاری بوده ای . پس از آن به او بشارت می دهد که بخاطر رفتار نیکش در معامله با دیگران جایگاهش بهشت است و آنگاه روحش به پرواز در می آید و با این مژده رهسپار جهان آخرت می گردد . 

برگرفته از كتاب : رحله مع 30 حدیثا نبویا ، محمد عدنان غنام     ،

مترجم : عبدالله دریایی مدرس مدرسه ی دینی سلطان العلماء قشم - طولا