یکی از سنت های فطری که خداوند متعال در میان مخلوقاتش گذاشته  رحمت و مهربانی مادر به نسبت فرزندانش است که با آن هیچ شفقتی برابری نمی کند ، و در فرزندان آدم و حیوانات کاملا مشهود است ، اما این رحمت عجیب به هنگام حضور مردم در محشر ، از بین می رود ، آنجا دیگر والدین از فرزندانشان نمی پرسند و هر کسی به خود مشغول است و تنها خواسته اش رهایی خویشتن است ، در این زمینه خداوند متعال می فرماید : ((ای مردم، از پروردگار خود پروا کنید، چرا که زلزله رستاخیز امری هولناک است روزی که آن را ببینید، هر شیردهنده‌ای آن را که شیر می‌دهد [از ترس‌] فرو می‌گذارد، و هر آبستنی بار خود را فرو می‌نهد، و مردم را مست می‌بینی و حال آنکه مست نیستند، ولی عذاب خدا شدید است..)) (سورة الحج آیة 1 - 2).

این سردرگمی و رویگردانی بنابر قول راجح علما ، در روز قیامت است و روایتی که بخاری رحمه الله در صحیحش در ذیل این آیه ذکر کرده است ، موید این قول می باشد : از ابی سعید خدری روایت شده است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند : (( خداوند عزوجل در روز قیامت می فرماید : ای آدم ، آدم می گوید : پروردگارا گوش به فرمانم ، پس ندا زده می شود : خداوند به تو دستور می دهد که از میان فرزندانت گروه های جهنمی را خارج کنی ، آدم می گوید : و آن چیست ؟ می فرماید : از هر هزار نفر ، نهصد و نود و نه نفر ، در این هنگام زن حامله سقط کرده و موهای کودکان سفید شده و مردم را می بینی که مستند در حالی که مست نیستند اما عذاب خداوند شدید است ، بعد از ذکر این موضوع این مساله بر صحابه بسیار گران می آید بگونه ای که  چهره هایشان دگرگون می شود ، و رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید : نهصد و نود و نه نفراز یاجوج و ماجوج و یک نفر از شما، چرا که شما به نسبت آنها مانند یک تار موی سیاه در میان موهای گاو سفید ، و یا مانند یک تار موی سفید در میان انبوه موهای گاو سیاه می باشد و امیددارم یک چهارم اهل بهشت باشید ، پس ما تکبیر گفتیم ، سپس فرمود : امیدوارم یک سوم بهشتیان باشید  و ما تکبیر گفتیم و در ادامه فرمود : نصف اهل بهشت و ما هم تکبیر گفتیم .

حافظ ابن کثیر در تفسیرش می گوید : بنا براین واضح می شود که این قول صحیح است .