این نظریه که جهان در اثر اتفاق و تصادفی به وجود آمده است باطل می باشد : 

دکتر (( ارفنگ ولیام )) استاد علوم طبیعی دانشگاه میشیگان می گوید : من به وجود خدا ایمان و اعتقاد دارم . چون نمی توانم تصور کنم که اتفاق و تصادف باعث به وجود آمدن الکترونها و پروتونهای اولیه و یا اتم های اولیه و یا پروتوپلاسم اولیه و یا بذر و هسته ی اولیه گیاهان و یا عقل اولیه بوده باشد ، و این همه آثار شگفت انگیز و دقیق و منظم بر اثر اتفاق حاصل شده باشد ، من به خدای قادر و آگاه و مسلط ایمان دارم ، چون تنها این وجود مقدس است که می تواند جهان هستی را به همه ی اسراری که در بر دارد به طریق صحیح برای من توجیه و تفسیر کند . ( از کتاب الله یتجلی فی عصر العلم ص 56 ) .

همچنین دکتر (( واین اولت )) می گوید : اما نظریه هایی که جهان را به صورت مادی تفسیر و توجیه می نمایند ، از تفسیر و توجیه چگونگی پیدایش جهان عاجزند ، در حالی که نمی توانند چگونگی پیدایش آن را بیان کنند ، آن را به حالت ابهام باقی می گذارند ؛ می آیند فعل و انفعلاتی را که بعد از پیدایش اولیه ظاهر گردیده است به تصادف و اتفاق نسبت می دهند ( بدون اینکه اصل را بیان دارند ، به توجیه فرع می پردازند ) و می خواهند نظریه ی تصادف را جایگزین ایمان به خدا کنند ، و به زعم خودشان می خواهند تفسیر زیبا و توجیه کامل تر و به دور از اوهام از جهان نشان دهند ، اما صرف نظر از ارزش های عمومی  که دین دارد باید اعتراف کنیم که نظریه ی ایمان به خدا و این که این جهان به وسیله ی آفریننده ی عالم و توانا به وجود آمده است به مراتب به عقل نزدیکتر است تا این که گفته شود : این همه اسرار در اثر تصادف و اتفاق می باشند . بالاتر از این باید ایمان داشته باشیم که این نظم دقیق و استوار و بی نظیر که تمام جهان را در برگرفته است دلیلی است قطعی و انکار ناپذیر بر این که جهان دارای پروردگاری است مسلط که تنظیم کننده ی قوانین هستی است ؛ چون هیچگاه تصادف و اتفاق کور و کر و بی درایت منشا نظم نخواهد شد . ( الله یتجلی فی عصر العلم صص 133-134 ) 

دانشمند معروف کریسی موریسون ( رئیس سابق آکادمی علوم نیویورک ) درباره ی اسرار و شگفتی های حیات می پرسد : آیا حیات ، بر اثر ماده به وجود آمده است یا نه ؟ و می گوید : آنچه مسلم همگان است این است که محیط و ماده هر اندازه که هماهنگ و با حیات باشند به تنهایی نمی توانند باعث به وجود آوردن حیات باشند ، البته به طریق اولی هیچ تصادف و اتفاق در شرایط و ظروف شیمیایی و طبیعی نیز قادر به پدید آوردن حیات نمی باشد ، بنابراین باید اعتراف کنیم حیات تنها منشا شعور و ادراک است ،تنها حیات است که ما را به درک و فهم کارهای با عظمت پروردگار آشنا می سازد و نور وجودش را تابناک می گرداند هر چند هنوز پرده های فراوانی وجود دارد که بر چشم ما تاریکی انداخته و نتوانسته ایم حقیقت این نور را به خوبی درک نماییم . ( از کتاب الانسان لا یقوم وحده ص 94 ) 

پس معلوم گردید که نظریه ی پیدایش جهان از طریق اتفاق و تصادف بر اساس هیچ دلیل علمی و منطق درستی استوار نیست و عقل سالم آن را نمی پذیرد . برای این است که قرآن با دلیل اقناعی خطاب به این سرگشته های مرتد می گوید : این جهان باید خالق و آفریدگاری داشته باشد که الله سبحانه و تعالی است (( افی الله شک فاطر السموت و الارض ( ابراهیم /10 )) مگر در وجود خداوندی که آسمانها و زمین را از ابتدا به وجود آورده است شک و تردید دارید ؟ 

در جایی دیگر می فرماید : این جهان ساخته ی دست قدرت خداوندی است که تمام اشیاء را به صورت زیبا و دقیق به وجود آورده است ( نمل /88 )

منبع : عقاید اهل سنت  تالیف دکتر مجد مکی ، با ترجمه ی فیض محمد بلوچ ، ج 1 ص 146 الی 148 .