از رسول الله صلی الله علیه و سلم ثابت شده است که به خاطر اسبابی اموری را انجام نداده و بیان نموده اند که سبب ترک آنها ، حرام بودنشان نیست . از جمله ی این موارد می توان به عدم بازسازی خانه ی کعبه و قرار دادن دو درب برای آن ، اشاره کرد . چرا که قومش تازه مسلمان بودند ( روایت امام بخاری و مسلم و نسایی و ترمذی ) .

امام نووی رحمه الله می گوید : از این حدیث قاعده ای را برداشت می کنیم و آن اینکه : هرگاه مصالحی با یکدیگر تعارض پیدا کردند یا اینکه مصلحت و مفسده ای با یکدیگر متعارض گشتند و امکان جمع بین انجام مصلحت و ترک مفسده وجودنداشت ، مهترین انتخاب می شود ، چرا که پیامبر صلی الله علیه و سلم خبر داده اند که خراب کردن کعبه و برگرداندنش به مانند زمان ابراهیم علیه السلام ، مصلحت است اما مفسده ای بزرگتر که خوف فتنه باشد با آن تعارض پیدا می کند چرا که گروهی تازه مسلمان بودند و کعبه هم نزدشان بسیار با منزلت بود و هر گونه تغییر در آن را قابل قبول نمی دانستند لذا پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم این مصلحت را به خاطر دفع مفسده ترک نمود .

مثال هایی دیگر در این زمینه که ترک یک امر توسط رسول الله صلی الله علیه و سلم دال بر حرام بودن آن کار نیست : 

1- ترک خواندن نماز تراویح به جماعت از ترس اینکه شاید بر امتش فرض گردد .( روایت مالک و بخاری و مسلم و احمد و ابوداود ) 

2- امر نکردن به مسواک زدن همراه با هر وضو و نماز از ترس مشقت بر امت ( روایت امامان مالک و بخاری و احمد و نسائی و ابوداود و ترمذی و ابن ماجه )

3- ترک به تاخیر انداختن وقت نماز عشاء از ترس مشقت بر امت ( روایت امامان احمد و ترمذی وحاکم و بیهقی در السنن )

4- ترک دعا کردن به اینکه مردم صدای عذاب قبر را بشنوند از ترس اینکه دیگر عمل دفن میت را انجام ندهند ( روایت مسلم و احمد و نسایی و حاکم )

5- عدم حضور در برخی از جنگ ها به خاطر به دست آوردن محبت و قلب کسانی که وسیله ی سواری برای شرکت در جنگ را نداشتند .( روایت امام بخاری و مسلم و احمد و نسایی ) و.....

منبع : مفهوم البدعة و اثره فی اضطراب الفتاوی المعاصرة تالیف الدکتور عبدالإله بن حسین العرفج ص 108-109 .