قدرت اگر در راستای رسالت انسانی بکار رود  ، یکی از مطلوبات زیبایی است  که  مرغوب شرع خواهد بود . قدرت روحانی ، جسمانی ، عقلانی ، اجتماعی ، سیاسی ، نظامی ، تاکتیکی ، اجرایی و .. همگی تحت این مقوله واردند . اگر گذری به متون شریعت داشته باشیم  کاملا این مساله را ملموس خواهیم یافت ، حضرت سلیمان علیه السلام از توانایی اجرائی شخص برای سپردن مسوولیتی به او پرسش می نماید و سپس کسی را مسوول    می کند که قدرت و توان اجرایی بالاتری دارد : (سپس‌] گفت: «اى سران [كشور] كدام يك از شما تخت او( بلقیس)  را (  -پيش از آنكه مطيعانه نزد من آيند- براى من مى‌آورد؟ عفريتى از جن گفت: «من آن را پيش از آنكه از مجلس خود برخيزى براى تو مى‌آورم و بر اين [كار] سخت توانا و مورد اعتمادم. كسى كه نزد او دانشى از كتاب [الهى‌] بود، گفت: «من آن را پيش از آنكه چشم خود را بر هم زنى برايت مى‌آورم.» پس چون [سليمان‌] آن [تخت‌] را نزد خود مستقر ديد، گفت: «اين از فضل پروردگار من است، تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مى‌كنم…. سوره نمل 38-39-40

وقتی به داستان حضرت موسی و شعیب علیهما السلام نظری می افکنیم می بینیم یکی از مولفه های استخدامی نزد آنها مقوله ی توانایی بوده است : ((يكى از آن دو [دختر] گفت: «اى پدر، او را استخدام كن، چرا كه بهترين كسى است كه استخدام مى‌كنى: هم نيرومند [و هم‌] در خور اعتماد است.»)) سوره قصص آیه 26

و مثال های زیادی در این زمینه در شرع موجود است ، بنابراین توانا بودن یکی از ضروریات و همچنین از خواسته های هر انسانی است و پروردگار متعال برای تقویت این مساله راهکارهایی را پیش روی بندگانش قرار داده است که یکی از آنها ، وجود رمضان است .

انسانهای توانمند ، همیشه قدرت عجیبی در کنترل حواس و خواسته های نفسانی خویشتن دارند و رمضان این حس خود کنترلی را در انسان ها تقویت کرده و مقدمه ی توانمندی آنها را در زمینه های مختلف فراهم        می آورد .

لذا یک کارگر رمضانی به این بهانه که کارکردن در روز رمضان طاقت فرساست  ، حق معیشتی خانواده اش را پایمال نمی کند و حس مسوولیت به همراه تحمل مرارت کار کردن باعث توانمندیش می گردد .

یک خیرمند رمضانی با زیر پا گذاشتن حس خودخواهی ، به هنگام رفع نیاز مستمندان ، توانمندی و استغنای نفسانی عجیبی را به نمایش گذاشته و تنها نقش لبخند روی لبان آن نیازمند برایش مهم خواهد بود و لذا کمکش بدون منت و اهانت رقم خواهد خورد .

کسانی که در مدرسه ی رمضان خود ساخته شده و توانمندی روحی به دست می آورند دیگر کرسی ، علم ، مال ، قدرت و.. باعث نخواهد شد که دیگران را درجه ی دو ببینند ، بلکه طوری توانمند خواهند گشت که سر منشا فیوضاتی برای دیگران خواهند شد  .

در پایان ، بدانیم که اگر خود را گرسنه نگاه داشتن ، مقرون به آزار رساندن به دیگران باشد ، از فلسفه و حکمت روزه داری محروم مانده ایم ، سعدی در این زمینه حکایتی زیبا و شنیدنی دارد :

به سرهنگ سلطان چنین گفت زن / که خیز ای مبارک در رزق زن

برو تا ز خوانت نصیبی دهند / که فرزندکانت  نظر بر رهند

بگفتا بود مطبخ امروز سرد / که سلطان به شب نیت روزه کرد

زن از ناامیدی سر انداخت پیش / همی گفت با خود دل از فاقه ریش

که سلطان از این روزه‌گویی چه خواست / که افطار او عید طفلان ماست

مسلم کسی را بود روزه داشت / که درمانده‌ای را دهد نان چاشت

وگرنه چه لازم که سعیی بری / ز خود بازگیری و هم خود خوری؟

                                                                            عبدالله دریایی

                                                                     کارشناس ارشد حقوق و معارف اسلامی 

                                                                  و مدرس مدرسه دینی سلطان العلماء قشم - طولا