امام شافعی رحمه الله تعالی می فرماید : 

هیچ کس حق ندارد در دین خدا فتوا دهد مگر اینکه به کتاب خدا آگاه باشد ،به ناسخ و منسوخش ،به محکم  و متشابهش ، به تاویل و تنزیلش ، به مکی و مدنی بودنش ، همچنین منظور از آیات را بفهمد ، سبب نزول آنها را بداند ،  احادیث رسول الله علیه و سلم را بفهمد و به ناسخ و منسوخش و تمام آن چیزهایی که در مورد قرآن گفته شد آگاهی داشته باشد . کما اینکه لغت عرب را بداند .با شعر آشنایی داشته باشد و آنچه برای یادگیری علم عرب و قرآن نیاز است را آموخته باشد ، علاوه بر آن انسان منصفی بوده و ناآگاهانه پرحرفی نکند ، با اختلاف شهرها آشنا بوده و انسان با ذوقی باشد ... اگر شخص چنین صفاتی را داشت می تواند در مورد حلال و حرام فتوا دهد اما در غیر این صورت او حق سخن گفتن در باب علم و فتوا دادن را ندارد .