هدف از خلقت انسان عبودیت و بندگی خداوند و آزمایش بر سرِ این بندگی است .

انسان در تمام صحنه های خوش و یا بد زندگی باید متوجه باشد که الله متعال او را امتحان می کند . 

رمز تفاوت انسان ها در برخورداری از موهبت های دنیا ، امتحان الهی است . خداوند متعال می فرمایند : و اوست كسى كه شما را در زمين جانشين [يكديگر] قرار داد، و بعضى از شما را بر برخى ديگر به درجاتى برترى داد تا شما را در آنچه به شما داده است بيازمايد. آرى، پروردگار تو زودكيفر است، و [هم‌] او بس آمرزنده مهربان است. ( انعام 165 ) 

لذا خداوند متعال غنی را با غنایش و فقیر را با فقرش می آزماید . 

متفاوت بودن انسانها در بهره مندیهای دنیوی ، سر تکامل معیشت و نظام زندگی دنیاست  . الله متعال می فرمایند : (( ما [وسايل‌] معاش آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم كرده‌ايم، و برخى از آنان را از [نظر] درجات، بالاتر از بعضى [ديگر] قرار داده‌ايم تا بعضى از آنها بعضى [ديگر] را در خدمت گيرند، و رحمت پروردگار تو از آنچه آنان مى‌اندوزند بهتر است.)) زخرف 32 

انسانها به مانند محصولات یک کارخانه نیستند که همه یکدست و با یک فائده واحد خلق شده باشند . بلکه خداوند آنها را با استعدادها و توانمندیهای متفاوت آفریده و به آنها اختیار و اراده داده است . 

توجه نکردن به جنبه ی امتحانی بودن تفاوت بین انسانها ، باعث دو نگاه مخرب و ویرانگر به خویشتن می شود : نگاه خود برتر بینی و نگاه خود کم بینی . 

تهیه و تنظیم : گروه اخبار مدرسه ی دینی سلطان العلماء قشم - طولا