امام علامه حافظ المقری رحمه الله تعالی در إضاءة الدجنة من عقائد اهل السنة می گوید :

اگر نص مناسب نسبت دادن به الله متعال نبود مثلا در آن تشبیه به مخلوقات بود

پس به اجماع بایستی از ظاهرش آن را برگرداند و جلو خواسته های نابجای مغرضین را گرفت

نصوصی که تنها به وسیله تاویل می توان حقیقتش را فهمید ، بایستی تاویل کرد

و مواردی که جای رای و نظر در آن است مورد اختلاف قرار گرفته و سلف قائل به تفویض است

بعد از اینکه خداوند را  منزه دانسته و الله به مقصود آن داناتر است

گفتارش که گفته : به اجماع باید آن را از ظاهرش برگرداند  یعنی یا باید تفویض کرد و یا تاویل .

و گفتارش که گفته است : نصوصی که جز تاویل راهی برای فهم آن نیست .. الخ : امام ابن دقیق العید در نقلی که ابن حجر در فتح الباری ( 13- 383 ) از ایشان دارد ، موضح آن است آنجا که می گوید : در مورد صفاتی که ظاهرش را نمی توان به الله متعال نسبت داد معتقدیم که آن حق است و بر معنایی که الله متعال اراده کرده مصداقیت می یابد و کسی که آن را تاویل می کند می نگریم اگر تاویلش بر اساس اقتضای لغت عرب است بر او انکار نمی کنیم و اگر تاویلش از مقتضای لغت عرب بدور باشد ، در موردش توقف کرده و همراه با تنزیه باریتعالی ، ( بر اساس معنایی که تنها خداوند می داند ) تصدیق می نماییم .

همچنین علامه محدث شیخ محمد حبیب الله بن مایابی الجکنی رحمه الله در زاد المسلم بشرح ما اتفق علیه البخاری و مسلم می گوید : سلف و خلف خداوند متعال را از تشبیه به مخلوقات منزه می دانند ، با این تفاوت که سلف معتقدند تنزیه همراه با تفویض ( واگذاری معنای آن به الله متعال ) شایسته تر است در حالی که خلف قائلند تاویل کردن ( برخی از صفات الله متعال ) بر اساس اقتضای لغت عرب و بگونه ای که شایسته ی جلال خداوند باشد استوارتر و مناسب تر است و وساوس شیطان را در زمینه ی نسبت دادن آنچه شایسته ی ذات و صفات عالیه ی الله متعال نیست به خداوند را از بین می برد .

اما اعتقادی که مشبهه این زمان بر آنند که الفاظ را بر اساس معنای ظاهری آن قرار داده و در عین حال ادعای تفویض معنای آن به الله متعال دارند در حقیقت چیزی جز گمراهی آشکار و دروغی که بالاتر از آن دروغی نیست ، نمی باشد و لذا با این عقیده ، آنها مجسمه هستند .... .

متن عربی : برگرفته از کانال اهل السنة و الجماعة