علامه المناوی در شرحش بر الجامع الصغیر سیوطی می گوید بعد از اینکه حدیث زیر را ذکر می نماید : (( ای فرزند آدم از پروردگارت اطاعت کن ، عاقل نامیده می شوی و نافرمانی او را نکن که جاهل خواهی بود ))

ماوردی سردمدار قضاة از این حدیث چنین برداشت می کند که : هر کس فضل عقلش او را به سوی حیله و فریب و بدی سوق دهد مانند زیاد و هم کیشانش از مکاران عرب ، چنین اشخاصی عاقل نامیده نمی شوند چرا که خوبی و دین از موجبات عقل است و به چنین فردی صفت حیله گر اطلاق می گردد . به این خاطر وقتی که عمر ،او  را عزل کرد گفته شد ، به علت چه کار بد یا جنایتی عزلش کرده ای ؟ عمر گفت : علت عزلش هیچکدام از این موارد نبوده است بلکه ترسیدم که مردم را با برتری عقلش بفریبد . مگر نه این است که شجاع اگر از حد شجاعت تجاوز کند ، جسور نامیده می شود ؟ و بخشنده اگر فراتر از حد بخشندگی گام بردارد ، مبذر لقب می گیرد ؟

عقل نوری روحانی است که شخص به وسیله ی آن علوم را در می یابد و گفته شده است : آن نیروئی است که به وسیله ی آن می توان حسن را از قبیح تشخیص داد و گفته شده : علم به دانستنی های ضروری عقل نامیده می شود و تعاریف دیگری هم برای عقل ذکر شده است و محل آن قلب یا مغز است .

متن عربی آن : از کانال اهل السنة و الجماعة