علامه کبیر فخر رازی در تفسیر سوره غافر می گوید :

آنچه که خداوند متعال در مورد ملائکه حکایت می کند آن است که می فرماید : (( و به او ایمان می آورند )) ، پس اگر گفته شود : فائده ی این بیان الهی چیست در حالی که ما می دانیم مشغول شدن فرشتگان به تسبیح و ستایش خداوندی  ممکن نیست مگر اینکه قبلا آنها به خداوند ایمان آورده باشند ، پس چرا خداوند می فرماید : (( فرشتگان به او ایمان می آورند )) ؟

در جواب آنچه نویسنده ی الکشاف ذکر می کند را بیان می کنم که جواب بسیار زیبایی است می گوید : اگر خداوند متعال بر روی عرش قرار داشت حاملان عرش و فرشتگانی که در اطراف آن هستند او را مشاهده کرده و می بینند و در این صورت ایمانشان به الله موجب مدح و ثنا نبود آیا نمی بینی که اقرار و اعتراف به وجود خورشید و اینکه درخشان است مدح و ثنایی را ایجاب نمی کند ؟ لذا وقتی خداوند متعال ایمانشان به الله را بر سبیل مدح و تعظیم ذکر می نماید دال بر آن است که فرشتگان به او ایمان آورده در حالی که او را حاضر و نشسته بر عرش نیافته اند . ..

خداوند صاحب الکشاف را رحم کند که اگر در کتابش تنها همین نکته وجود داشت برای شرف و افتخارش بس بود .

متن عربی بر گرفته از : کانال اهل السنة و الجماعة