وقتی زمان وفات امیر مومنان عمر بن خطاب رضی الله عنه فرا رسید به فرزندش عبدالله گفت : به سوی ام المومنین عائشه رضی الله عنها برو و بگو : عمر سلام شما را می رساند و نگو امیر مومنان ، چرا که من امروز امیر مومنان نیستم و بگو : عمر بن خطاب اجازه می خواهد که در کنار دو همراهش دفن شود ، پس عبدالله اجازه خواسته و سلام کرد سپس وارد خانه ی عائشه رضی الله عنها شد در حالی که ایشان گریه می کردند ،پس گفت : عمر سلام شما را رسانده و اجازه می خواهد که در کنار دو رفیقش دفن شود ، پس عائشه ابراز داشت : این مکان را برای خود در نظر گرفته بودم اما امروز ایشان را بر خود ترجیح می دهم . وقتی فرزند عمر باز گشت گفته شد : عبدالله بن عمر از نزد عائشه برگشته است ، پس عمر گفت : مرا بلند کنید ، پس شخصی او را به خود تکیه داد ، عمر پرسید : چکار کردی ؟ گفت : همان شد که شما دوست داشتید ، ایشان اجازه دادند ، پس عمر گفت : خدا را شکر ، چیزی مهم تر از این نزدم نبود ، پس هرگاه وفات یافتم مرا حمل کرده ، سپس سلام نموده و بگویید : عمر اجازه می خواهد پس اگر عائشه اجازه داد مرا وارد حجره کنید و اگر رد نمود جنازه ام را به قبرستان مسلمین باز گردانید . 

بخاری این حدیث را در کتاب الجنائز باب ما جاء فی قبر النبی صلی الله علیه و سلم و در کتاب فضائل صحابه باب قصة البیعة روایت کرده است .